جستجو کردن
بستن این جعبه جستجو.

اثر خوبی که زمان مناسبی پخش نشد

دسته:

سریال “آتش و باد” به لحاظ فیلمنامه و بازی های هنرپیشگان اصلی آن اثری ارزشمند و قابل قبول به شمار می رود اما پخش آن در مناسبتی چون نوروز و ماه مبارک رمضان نشانگر بدسلیقگی مدیران تلویزیون است.

به گزارش خبرگزاری حوزه، طی یکی دو سال اخیر بارها نسبت به ضعف نسبی سریال های تلویزیونی نکاتی را مطرح کرده ایم که شاید تکرار آن ها در چنین مجالی ملال آور باشد، این را هم هشدار داده ایم که ادامه این روند برای رسانه ملی از حیث نگاه داشتن مخاطب می تواند بسیار نگران کننده باشد. با این حال به بهانه پخش سریال”آتش و باد” به کارگردانی “مجتبی راعی” نیاز بود که چند نکته ای را اجمالاً متذکر شویم.

نخست آن که سریال یادشده انصافاً به لحاظ فیلمنامه و بازی های هنرپیشگان اصلی آن همچون حسین محجوب، نادر فلاح، محمود پاک نیت و لاله اسکندری، اثری ارزشمند و قابل قبول به شمار می رود اما پخش آن در مناسبتی چون نوروز و ماه مبارک رمضان نشانگر بدسلیقگی است، کما این که اگر پخش آن در بازه ی زمانی دیگری غیر از این شروع می شد، به لحاظ جذب مخاطب عام و دیده شدن، سرنوشت بهتری پیدا می کرد.

با این وجود باید همین ابتدای سخن تأکید کرد که ساخت و نمایش سریال هایی از این دست که در ژانر درام تاریخی تقسیم بندی می شوند، یکی از مهم ترین بایسته هایی است که خوشبختانه صداوسیما به آن توجه داشته، کما این که در گذشته نیز سریال هایی قوی تر و بزرگ تر از این سریال از تلویزیون پخش شده است.

و اما در خصوص سریال های مناسبتی باید به آثار خاطره انگیزی چون”صاحبدلان”، “میوه ممنوعه”، “او یک فرشته بود” و در ژانر کمدی نیز به “خانه به دوش” و “متهم گریخت” اشاره کرد که همه آنها مربوط به دهه هشتاد هستند و جای بسی تأسف است که از اواسط دهه نود به بعد شاهد افول تلویزیون از حیث سریال سازی مناسبتی هستیم که باید دلایل آن در جای مناسب و با بهره گیری از نظرات منتقدان و کارشناسان، تجزیه و تحلیل شود.

به تعبیر درست نادر فلاح، بازیگر نقش “سرخو”، سریال آتش و باد، روایتگر داستان مشروطه از دریچه زندگی ایلات است که از این منظر باید رویکرد رسانه ملی را تحسین کرد که به زندگی اقشار گوناگون جامعه ایرانی آن هم در بستر فراخ و درس آموز تاریخ توجه نشان داده است.

نکته دیگری در خصوص این اثر تلویزیونی این که گویا قرار بر این بوده که “آتش و باد” در قالب پنج فصل تولید و روانه آنتن شبکه سوم گردد اما فعلاً که تنها یک فصل آن ساخته شده و قرار است بعد از بازخوردگیری از نظرات مردمی درباره ادامه ساخت آن تصمیم گرفته شود.

این رویکرد رسانه ملی البته قابل تقدیر است؛ این که به نظرات و دیدگاه های مردمی توجه می کند، البته مهم تر از این بحث باید مدیران صداوسیما، زمینه ای فراهم کنند که آثار تولیدی هم به لحاظ فرمی و هم محتوایی، آثار درخشان و جذابی باشند تا رسانه ملی بتواند در رقابت با دیگر رسانه ها، دست برتر را از حیث جذب مخاطب داشته باشد، در عین حال که به رسالت و مأموریت خود در قامت دانشگاه عمومی ملت ایران جامه عمل بپوشاند.

سیدمحمدمهدی موسوی